கேபிள்! உங்களைப் போலவே உங்க பாட்டும் செம கூல் பாசு.

”நிகழ்ச்சியில் சிறப்பு விருந்தினரா கலந்துக்கணும்.”
”எத்தனை மணிக்கு தலைவரே? ”
”மாலை 6 மணிக்கு.”
”அடடா கொஞ்சம் கஷ்டம்”
”பிஸியா?”
”ஆமாம் தலைவரே. கடைசி ஷெட்யூல். ஷீட்டிங் போயிட்டிருக்கு. 6 மணிக்கு முடிஞ்சிடும். எட்டு மணிக்குன்னா சொல்லுங்க வந்துடறேன்.”

அதான் கேபிள்!!!

முதல் படம். ஆனால் பேச்சில் அதற்கான டென்ஷன் எதுவும் இல்லை. எனக்கு 6 வரை ஷீட்டிங். அதனால எட்டுக்கு வர்றேன்னு செம லைட். அவருடைய முதல் புத்தகம் வெளியானபோதும் இப்படித்தான். பாராட்டி பேச வந்தவர்கள்தான் கொஞ்சம் நெர்வசாக இருந்தார்கள். ஆனால் கேபிள் ஜாலியாக அரட்டையடித்துக்கொண்டிருந்தார். இவர் எப்பவுமே இதே மாதிரிதான் என்று அவருடைய மகன் அவரை கேலி செய்துகொண்டிருந்தான். 

அவருடைய பிரியாணி சிறுகதையை நான் மனசு என்ற பெயரில் குறும்படமாக்கினேன். திரைக்கதையை வாசிக்கும்போதும், ரிகர்சலில் கலந்துகொள்ளும்போதும் செம கலகலப்பு. படப்படிப்பின்போது கடுமையான காய்ச்சல். ஆனாலும் வந்து நடித்துக்கொடுத்தார். சலிக்காமல் படம் பார்ப்பதும், தயங்காமல் விமர்சனம் செய்வதும், நண்பர்களின் அழைப்பை ஏற்று நள்ளிரவாக இருந்தாலும் சந்திப்பதும்... கேபிளின் இன்னொரு பெயர் மிஸ்டர் கூல்.

பாசு..பாசு பாடலில் ஒரு கூலான விமர்சனம் கலந்த தொணி உள்ளது. அதுதான் கேபிளின் குணமும். செம லைட்... பாட்டு இங்கே. கேளுங்கள். இரசிப்பீர்கள். நான் இரசித்தேன்.

இசையமைப்பாளர் பி.சி.சிவனுக்கும், கார்க்கிக்கும் எனது அன்பும், வாழ்த்துகளும். இசையமைப்பாளர் பி.சி.சிவனுக்கும், கார்க்கிக்கும் எனது அன்பும், வாழ்த்துகளும்.

 

கேபிளின் மென்மையான உணர்வுப்பூர்வமான முகத்தையும் சமீபத்தில் அறிந்துகொண்டேன். தந்தையர் தினத்தன்று ஃபேஸ்புக்கில் தன் தந்தையைப்பற்றி எழுதியிருந்தார். கனவுகளைத் துரத்தும் மகனும், அவனை தன் இதயத்தில் தாங்கும் தந்தையும் நேரில் உரையாடியது போல அவ்வளவு நெகிழ்வாய் இருந்தது.

படத்தின் டைட்டில் ”தொட்டால் தொடரும்”. சினிமா சென்டிமெண்டின்படி பாசிட்டிவாக இருக்கிறது. படமும் பாடலைப்போலவே நிச்சயம் நன்றாக இருக்கும் என நம்புகிறேன். வாழ்த்துகள் கேபிள். உங்களை வெற்றிகள் தொடரும்.